En dan nu concreet. Als ik solliciteer op de managementfunctie én ik zou worden aangenomen, wat zou ik dan willen doen op die school en hoe doe ik dat dan? Om te beginnen, hoe zie ik mijn dagelijkse bezigheden voor me?
Pas geleden had ik een gesprek met een collega-practor die ook vanuit de cultuurhistorische theorie werkt (CHAT). Dat zijn fijne gesprekken. Omdat het een theorie is die niet zo heel bekend is en, behalve in het basisonderwijs, nergens echt expliciet in praktijk gebracht wordt, is het heerlijk om er eens dieper in te duiken, in …
De vacature is online! (Ik deel die niet om de sollicitatiecommissie en bestuur niet onnodig onder druk te zetten of te belasten door mijn publieke overwegingen wel/niet te solliciteren).
Wat wil ik nu wel. En wat niet?
De afgelopen 25 jaar ben ik nooit jaloers geweest op de baan van de managers met en onder wie ik werkte. Mijn reactie is altijd geweest:”ik heb een hekel aan management by spreadsheets.” Niet dat zij dat allemaal altijd deden, maar ik krijg toch vaak de indruk dat er altijd een tabel/model/systeem open staat om zaken vast te leggen, te verdelen, overzicht te houden en te verantwoorden. Daar zie ik weinig in. Dat wil ik dus niet.
Ooit werd ik door studenten op de academie voor lichamelijke opvoeding de filosoof genoemd. Ik denk dat ik in de colleges wat vaker dan collega’s dieper in ging op theorie. Theorie is nog steeds mijn meest gebruikte instrument. Sterker nog het stuurt mijn professioneel handelen. (Daarover volgt nog een apart blog.) De theorie die ik …
Weten jullie nog dat ik wat kritisch was over de opzet en vooral inhoud van een professionele leergemeenschap (PLG) waarin ik met collega’s onderwijs zou moeten gaan verbeteren? Ik schreef er een blog over, misschien iets te veel uit irritatie. Achteraf denk ik dat daar, althans voor mij, iets uit is gekomen waar van geleerd …
Er werd mij gevraag mijn kijk op een document met onderwijskundige kaders te geven. Dat is mijn werk, deels, dus dat doe ik graag. Bovendien ging het stuk ook mijn eigen werk aan, dus ik wilde wel even weten hoe ingekaderd ik zou gaan worden, of niet.
Om nu te voorkomen dat deze blogs verworden tot een serie gestolde onderwijskundige irritaties en, nog belangrijker, dat ik een oude cynicus wordt die alles al eens gezegd heeft en diep zucht alsof niemand ooit luistert, zoek ik dus de opbouw. (Ik heb dus ook op zinsniveau vragen en suggesties naar de betrokkene gestuurd.
Onlangs werd in een teamsvergadering gesignaleerd dat ik wat geïrriteerd klonk. Dat was een juiste signalering. Als ik er nu aan terugdenk zat de irritatie daarin waar ik binnen de onderwijskunde vaak moeite mee heb: het zó gedetailleerd in gaan op een concept of model dat het probleem dat ermee opgelost zou moeten worden uit beeld raakt. Krachtigere termen voor die irritatie: onderwijskundig geneuzel en mierenneukerij.
“(…)Vygotsky in following in the footsteps of Marx and Engels, capitalizes on the centrality of transformative collaborative practices by people who do not adapt to their world but collectively transform it” (Stetsenko, 2017, p.184).
